Acıin acısı, ister koca ister sevgili olun, tüm kayıplar için vardır. Bir ortaklık, etiketleri ve rolleri aşar ve güçlü bir bağ olduğunda kişinin ortağı birincildir. Durum ne olursa olsun, kayıp ağrısı iyileşmeyi gerektirir. Yaşamta, büyük bir kayıp kendini göstermeden önce birkaç kez mini kayıplara maruz kalabiliriz. Biz bunu “ele alıyoruz” ve hatta küçük bir ölçüde anlıyoruz. Yine de kayıp konusunda eğitilmedik ya da hayatta buna hazırlıklı değiliz, bu nedenle daha büyük bir kayıp yaşadığımızda yıkıcı olabilir.

Lezbiyen, gey, biseksüel veya transseksüel olan birini sevdiğimizde ve kaybettiğimizde acı ve kederle boğuluruz. Lakin ilişkimiz ana akımdan çıktığında, çok eleştirilmiş ve üzülmüş olabiliriz, bu son kayıpta yas tutmak, iyileşmek ve yeni bir hayata geçmek çok daha zor.

Hiç kimse bir başkasının acısını tam olarak anlayamaz. Cemiyet yollarında buluşabilir, deneyimlerimizi ve ilerlememizi paylaşabiliriz ve paylaşımda iyileşme olsa da, üzüntümüzde hala yalnız hissediyoruz. Bizi olumlu yönde etkileyen şey, anlaşıldığımız zamandır. Yitik ve yabancılaşmanın yalnızlığı bizi ruhumuz seviyesinde derinden etkiler.

Annenesel olmayan bir ilişkide bir eşin kaybının üzülmesi, aileden veya toplumdan çok az destek varsa ek bir yük içerebilir. Bu tür ilişkiler daha az onay almış olabilir veya gey, lezbiyen, biseksüel veya transseksüel partneri olması durumunda bile gizli tutulur. Yakın aile bu ilişkiyi onaylamazsa, destekleme konusunda sorun yaşıyorlar. Aslında, anlamayabilirler, ancak ilişki hakkında da öfkeli olabilirler. Gerçek şu ki, ana akımdan gelen deneyimlerin “deneyiminiz” olmadığında anlaşılması ve kabul edilmesi daha zordur.

Sıradan olmayan çocuklarını kabul eden, onları seven ve destekleyen ebeveynlerin her şeyi anlamaları gerekmez. Onların sevgisi bir destek platformudur. Bununla birlikte, geleneksel bir destek grubuna katılmak, ortak bir zemin olmadığı için uygun bir alternatif olarak görülmeyebilir. Acıli ebeveynler, kederli diğer ebeveynlerle tanışmak ister. Acıli yetişkin çocuklar, kendileri gibi başkalarıyla bir grup ister.

Dullar / dullar diğer dullarla / dullarla olmayı tercih ederler, ancak benzerlikler olsa da, birçok fark vardır. İnsanlar iyi bir eşleşme, paylaşılan anlayış ve benzerliklerle gelen uyumluluk ister. Eşcinsel olan insanlar ana akım destek grubunu kendileri için büyük bir destek olarak görmezler çünkü “anlamayacaklar”. İnsanlar deneyimleri için bir eşleşme istiyorlar; Anlaşıldıklarını ve sevildiklerini, yargılandıklarını veya alay edemeyeceklerini bilmek istiyorlar. Onları kabul etmeyen ana keder destek gruplarından ayrılacaklar.

Lezbiyen, Gey, Biseksüel ve Transseksüel Cemiyet Merkezi

1983 yılında kurulan New York merkezli Lezbiyen, Gay, Biseksüel ve Transseksüel Cemiyet Merkezi, Şark Sahilsı’ndaki en büyük LGBT çok hizmetli şirket ve dünyanın ikinci büyük LGBT topluluğu haline geldi.

Doneley Meris, M.A., C.T. (Yas Danışmanlık Yüksek Lisansı; Sertifikalı Thanatolog / Ölüm Eğitimcisi) onların sosyal yardım ve eğitim ekibi lideri, Merkezi CARE’dir. LGBT topluluğunun keder ve şifa konusundaki zorlukları Meris’e göre hassas ve kapsayıcı keder LGBT odaklı destek gruplarına bağlıdır. Büyük şehirler destek gruplarını kolaylaştırarak bu sorunu çözmeyi başardı, ancak Orta Amerika’nın bu eşsiz hizmeti hala din, ahlak ve siyasetin yoluna girmesi gibi büyük bir zorluk olan LGBT topluma entegre etmesi gerekiyor. Meris, çalışmalarının odak noktasının öncelikle HIV bakım topluluklarının zorluklarını karşılamak olduğu New York’ta uykuda bir psikoloji terapisi sürdürüyor.

“LGBT topluluğu bugün (kaybolan) hizmetler için daha yaygın yerlerde ayrımcılıkla karşılaşmaya devam ediyor,” diyor Meris. “Karışıma HIV / AIDS’i eklediğinizde, AIDS’in cinsel yönelimi ve damgalanması, LGBT tanımlı veya hassas olmayan hizmet programlarına katılmaya çalışan LGBT bireylerin konfor seviyesi, güven ve güvenliğinin önündeki en büyük engel haline gelir. İkincisi, birçok LGBT savunma nüfusu ile çalışan yeterli ve gerçekçi bir eğitimi olmayan keder hizmetleri veren kurumlar.

Diyerek şöyle devam etti: “Bu eşsiz birey grubunun iyileşme sürecini etkili bir şekilde hareket ettirmek için tüm hizmet sağlayıcıların özellikle ihtiyaç duyduğu bir duyarlılık ve insanlık var. Ölümde bile homofobi ve heteroseksüelliğin büyük filinin kaliteli bakım hizmetlerinin sağlanmasında etkili olması gerekir.”

Bununla birlikte, Meris’e göre, birçok yerde keder danışmanlığı verilmektedir. “Ölüm Eğitim ve Danışmanlık Derneği (ADEC) cenaze evleri, hastane papazları, hastaneler, kiliseler, HIV / AIDS servis ajansları ve diğer akıl sağlığı ve toplum temelli örgütleri, KGBT bireylere hizmetlerine özel olarak entegre etmek için çok aktif olarak meşgul ve cesaretlendirdi. LGBT topluluğu için benzersiz keder zorluklarıyla ilgilenen bir durum ortaya çıktı. “