Shunga, kelimenin tam anlamıyla “Bahar Resimleri”, Japonya’nın erotik baskılarını, kitaplarını, parşömenlerini ve resimlerini tanımlamak için kullanılan genel bir terimdir.

Tarih

Shunga türünün başlangıcı Ukiyo-e (‘Yüzen Dünya’nın Resimleri’) ile bağlantılıdır ve 1660-1670 arasında Hishikawa Moronobu ve okulu ile başlar. Kafalangıçta, shunga, zevk evlerindeki en popüler fahişeler için erotik kılavuzlar (kılavuzlar) olarak yayınlandı. Ancak refahın artması, Edo’daki genelevlerin (bugünün Tokyo’su) genişlemesi ve tüccarların zenginleşmesi ve hedonistik bir yaşam tarzını kucaklamasıyla Japon kast sistemindeki değişiklikler, Shunga’nın daha dikkat dağıtıcı bir amacı vardı. Edo’daki eğlence mekanlarındaki Yoshiwara adlı dükkanlar, ziyaretçilere hediyelik eşya olarak shunga baskıları ve kitapları sattı. Shunga, yeni evlilere bir eğitim rehberi olarak da hediye edildi. 1765 civarında, çok renkli ahşap blok baskıya geçişle, ahşap blok baskı elle boyanmadan veya sınırlı bir paletle basılmadan önce, shunga türü yeni bir alana (hem estetik hem de ticari olarak) girdi. Bu canlanma, Japonya’nın Garp’daki ekonomik ve kültürel kapılarını açtığı Meiji döneminin (1868-1912) başında sona eren bir yüzyıl daha sürdü. Meiji döneminde, sadece Garp sanatından etkilenen shunga baskıları tasarlama konusunda uzmanlaşmış sadece birkaç sanatçı.

Konular ve temalar

İlk bakışta, bir Shunga görüntüsü, öznenin tasvir edildiği görünmeyen yol veya cinsel organların aşırı tasvir edilmesi nedeniyle (Garp) izleyici üzerinde çatışmacı bir etkiye sahip olabilir. Bir kez kullanıldığında, çarpıcı kompozisyonlar ve renk kullanımı, mizah ve cüretkar temalarla karşılaşabilir. Shunga türü çok çeşitli temaları kapsamaktadır. Ekseriyetla evli çiftler veya nezaketçiler ve müşterileri arasında geleneksel heteroseksüel sevişmeyi tasvir etmenin yanı sıra, eşcinsel ve lezbiyen aşk eylemleri, hermafroditlerin sahneleri, efsanevi figürler, hayaletler, batılılar, hayvanlarla cinsel ilişki ve hatta nekrophelia ile de ilgiliydi.

Sansür

Japonya’da, Tokugawa Shogunate saltanatı sırasında 1660’dan 1868’e kadar, shunga halk ahlakının bir nesnesi olarak görülüyordu ve benzersiz sansüre maruz kaldı. Bugün hala yasaklanmış ancak erotik olarak sınıflandırılmış ve bu nedenle tolere edilmektedir. Ancak bunların ülkeye ithal edilmesine izin verilmez.

Shunga bugün

“Nihayet zamanlarda, tüm grafik sanatlarının en iyileri arasında – Rembrandt ve Degas calibre’nin Garplı sanatçılarının eserleriyle en iyi şekilde yer almaları gerektiği daha yaygın bir şekilde anlaşıldı”. (Tom Konutans)

Nihayet on yılda, Japonya’da shunga ile ilgili tutumlar değişti ve Japonya’da sansürsüz materyal ve shunga çalışmaları da dahil olmak üzere çok sayıda kitap yayınlandı. Garpda, shunga’daki yayınlar 1975 yılında Tom ve Mary Konutans’ın çığır açan ‘Shunga, Japonya’da Yemekk Sanatı’ adlı kitabı, ardından 1987’de Jack Hillier’ın ‘Japon Kitabı Sanatı’ ile başladı. Ayrıca Musée d’Ilx’teki unutulmaz 1989 sergisi Şovdaki en etkileyici eserlerin shunga türünde olduğu Brüksel’deki elles, yeni bir ilgiye katkıda bulundu. 2005 yılında Kunsthal Rotterdam’da bu sanat formuna kronolojik bir bakışla ‘Lentelust’ adında eşsiz bir Shunga sergisi düzenlendi. Ve son olarak, 2010 yılının ilkbaharında Gian Carlo Calza’nın salınımıyla ilgili yeni ve kapsamlı bir yayın yapılması planlanıyor.

Shunga hakkında önerilen kitaplar

‘Shunga, Japonya’da Yemekk Sanatı’ (1975) – Tom ve Mary Konutans

‘Japon Kitabı Sanatı’ (1987) – Jack Hillier

“Komple Ukiyo-e Shunga” (1995-2000) – R. Lane ve Y. Hayashi

‘Shunga, Japonya’nın Erotik Sanatı’ (1997) – Marco Fagioli

‘Seks ve Yüzen Dünya’ (1999) – Timon Screech

‘Japon Erotik Baskılar’ (2002) – Inge Klompmakers

‘Japon Erotik Fanteziler’ (2005) – C. Uhlenbeck ve M.Winkel

Büyük Shunga sanatçıları

Hishikawa Moronobu (? -1694)

Suzuki Harunobu (1725-1770 civarı)

Isoda Koryusai (1735-90)

Kitagawa Utamaro (1753 -1806)

Torii Kiyonaga (1752-1815)

Katsukawa Shuncho (1780’ler-1800’ler)

Katsushika Hokusai (1760-1849)

Yanagawa Shigenobu (1787-1833)

Keisai Eisen (1790-1848)

Kikugawa Eizan (1787-1867)

Utagawa Kuniyoshi (1797-1861)

Utagawa Kunisada (1786-1865)

Kawanabe Kyosai (1831-89)